مدتی بود که می‌خواستم کتابی درباره‌اش بنویسم. (مدتی است که دارم می‌نویسم.) در کتابخانه‌ی کوچکِ دانشکده کتابِ قدیمی‌ای دیدم: مجموعه‌ای از مقالاتی در فلسفه‌ی زبان، گردآورده‌ی کـَتس و فودور. الآن به خودِ کتاب دسترس ندارم، اما چیزی که در اینجا آمده با آنی که از روی سرلوحه‌ی کتاب یادداشت کردم مطابقت دارد:
نهنگ در میان ماهیان تشخصِ دوگانه‌ای دارد:
اولاً، از دور که دیده شود،
در میان‌شان برجسته است
و، ثانیاً، با بررسیِ دقیق
معلوم می‌شود که اصلاً ماهی نیست.
--اِم.اِف. مِیــِر.
چه شاعری بوده است این مِیــِر، و انگار که این عصاره‌ی کتابِ من است.
تصورم این است که آن روزها گوگل چیزی در موردِ این متن نشان‌ام نداد. به هر حال، اخیراً متنِ اصلی را پیدا کردم. چند سطرِ اولِ مقاله‌ی فنّی‌ای بود (و ویراستارانِ کتاب هم با دقت نقل‌اش نکرده بودند). چقدر شکستنِ سطرها اثرگذار است. و فرزانه امروز سی‌ساله شده است.
"چقدر شکستنِ سطرها اثرگذار است. و فرزانه امروز سی‌ساله شده است."
پاسخحذفنشکستن شان نیز. :)
آخِی..
پاسخحذف