امروز راجع به "عماد مغنیه" می خواندم. فهمیدم که در لیست FBI wanted بوده به جرم هواپیما ربایی (هواپیمای مسافربری). یک ملوان امریکایی هم در این هواپیماربایی شکنجه و کشته شد. ایران هم در هماهنگی های لازم این عملیات نقش داشت. TWA flight 847 را گوگل کنید. حالا این چی بود؟ جهادگر بود، بنیادگرا بود یا تروریست؟
صحنه ی توصیف شده را می توان "شهادت" در راه آرمان یا اعتقادات خواند.آنچه "دال" بلاهت می نامد از نظر "شناخته شده" شرافت است (حتی اگر علامت تعجب وی را دال بر طعنه بگیریم، قاعدتاً کسانی هستند که آماج این تسخرند). این رفتار، اگر هم بنیادگرایی باشد، آثار اجتماعی محدودی دارد (البته می توان در مورد حق افراد بر پایان دادن به زندگی خود بحث کرد). اگر در این اپیزود فرض کنیم در داخل آب گروهی پاسدار قانون در قایقی هستند و با استناد به متن تابلو با توسل به قوه ی قهریه(نه با موعظه الحسنه) مانع از شناکردن اقای قانون گرا می شوند، ماجرا ابعاد دیگری پیدا می کند. در هسته ی باور بنیادگرایی رجوع به بنیاد و اصالتی از هستی/فهم هستی است که تنها درک منطقی/درست/واقعی/قانونی/فطری/طبیعی/ناب/انسانی/متمدنانه/علمی ممکن است.
کاوه جان آن چه در وبلاگ تو بسیار جالب توجه است این است که دوستانت راجع به هرچه بنویسی نظر می دهند(با ربط یا بی ربط) خواه اعلام برنامه کلاست باشد،خواه تحلیل سیاسی!!!!!!!D:
من نه کاوه را از نزديک مي شناسم و نه او مرا مي شناسد.به اين دليل با او همسخن مي شوم و مي نويسم که صداقت و بي تکلفي در نوشته هاش مي بينم. نمي خواهد چيزي را به کسي ثابت کند. فيلم بازي نمي کند.براي اظهار فضل نمي نويسد. از اينکه کسي نقطه ضعفي در او بيابد نه ناراحت مي شود نه مي هراسد؛ براي همين هم صادق و راحت است.
در پاسخ به "در پاسخ به او" متاسفم که کاوه را از نزدیک نمی شناسید. من او را می شناسم،واقعا" بی تکلف و صادق است. شناختنش و دوستی اش بسیار لذت بخش،ارزشمند و آرامش بخش است. دوستش دارم، بسیار!
خوب این از کم سعادتی های بنده است. وهمینکه شما همنشینی و هم صحبتی با او را مغتنم می دارید دلیل دیگریست بر صداقت او در پستی که به دلایلش برای ماندن در ایران اشاره داشت. یکی همین دوستانش بود. خوبی محیط مجازی همین است که شما بدون هیچ بهانه ای می توانید با فردی که با او همدلی دارید، هم صحبت شوید بدون اینکه از نزدیک بشناسیدش. خوب راستش من واقعاً با ایشان از نزدیک برخورد نداشتم و اینکه به این موضوع چسبیدم هم محض بپسی باز کردن برای همدیگر نبود. حقیقتش یادم آمد از مصاحبه ای که با ایر (Ayer) کرده بودند. پرسیدند فلاسفه در در همه چیز باهم اختلاف دارند آیا اشتراکی هم بین آنها هست و او با خنده گفت، بله همگی مغرورند. حالا اگر این برداشت ما از شخصیت کاوه درست باشد یا کاوه هنوز فیلسوف نشده یا رگ ریاضیش بر رگ فلسفی اش چربیده؛ یا اینکه قاعدۀ ایر، استثنائاتی نیز دارد.
درود بر شرفش!
پاسخ دادنحذففکر کنم به‌تر بود به جای قانون‌گرا گفته می‌شد ملانقطی، شاید چون ملانقطی‌ام.
پاسخ دادنحذفسؤال: آیا اگر آن آقای موسوی در یکی از آن پست های قبلی هم قبل از اعلام نتایج، نگفته بود من برنده شده ام "بنیادگرا" نبود؟
پاسخ دادنحذففرق بنیاد گرا با اصول گرا چیست؟
پاسخ دادنحذفچرا نگوییم "اخباری" بود؟!
پاسخ دادنحذفامروز راجع به "عماد مغنیه" می خواندم. فهمیدم که در لیست FBI wanted بوده به جرم هواپیما ربایی (هواپیمای مسافربری). یک ملوان امریکایی هم در این هواپیماربایی شکنجه و کشته شد. ایران هم در هماهنگی های لازم این عملیات نقش داشت. TWA flight 847 را گوگل کنید. حالا این چی بود؟ جهادگر بود، بنیادگرا بود یا تروریست؟
پاسخ دادنحذفبنیادگرایی یا بلاهت؟ شاید هم منظورتان بنیادگرایی=بلاهت بوده باشد؟
پاسخ دادنحذفصحنه ی توصیف شده را می توان "شهادت" در راه آرمان یا اعتقادات خواند.آنچه "دال" بلاهت می نامد از نظر "شناخته شده" شرافت است (حتی اگر علامت تعجب وی را دال بر طعنه بگیریم، قاعدتاً کسانی هستند که آماج این تسخرند).
پاسخ دادنحذفاین رفتار، اگر هم بنیادگرایی باشد، آثار اجتماعی محدودی دارد (البته می توان در مورد حق افراد بر پایان دادن به زندگی خود بحث کرد). اگر در این اپیزود فرض کنیم در داخل آب گروهی پاسدار قانون در قایقی هستند و با استناد به متن تابلو با توسل به قوه ی قهریه(نه با موعظه الحسنه) مانع از شناکردن اقای قانون گرا می شوند، ماجرا ابعاد دیگری پیدا می کند.
در هسته ی باور بنیادگرایی رجوع به بنیاد و اصالتی از هستی/فهم هستی است که تنها درک منطقی/درست/واقعی/قانونی/فطری/طبیعی/ناب/انسانی/متمدنانه/علمی ممکن است.
کاوه جان آن چه در وبلاگ تو بسیار جالب توجه است این است که دوستانت راجع به هرچه بنویسی نظر می دهند(با ربط یا بی ربط) خواه اعلام برنامه کلاست باشد،خواه تحلیل سیاسی!!!!!!!D:
پاسخ دادنحذفمن نه کاوه را از نزديک مي شناسم و نه او مرا مي شناسد.به اين دليل با او همسخن مي شوم و مي نويسم که صداقت و بي تکلفي در نوشته هاش مي بينم. نمي خواهد چيزي را به کسي ثابت کند. فيلم بازي نمي کند.براي اظهار فضل نمي نويسد. از اينکه کسي نقطه ضعفي در او بيابد نه ناراحت مي شود نه مي هراسد؛ براي همين هم صادق و راحت است.
پاسخ دادنحذفچه قدر قشنگ و بامزه بود.
پاسخ دادنحذفشايد روزي اين داستان را از نويسنده‌اش(شما) بخرم.
در پاسخ به "در پاسخ به او"
پاسخ دادنحذفمتاسفم که کاوه را از نزدیک نمی شناسید. من او را می شناسم،واقعا" بی تکلف و صادق است. شناختنش و دوستی اش بسیار لذت بخش،ارزشمند و آرامش بخش است. دوستش دارم، بسیار!
شادي: اه! من فكر مي‌كردم از انگيزه‌هاي تو براي نوشتن در وبلاگ اظهار فضل هم هست! :) :*
پاسخ دادنحذفآیا شنا بلد بود؟
پاسخ دادنحذفخوب این از کم سعادتی های بنده است. وهمینکه شما همنشینی و هم صحبتی با او را مغتنم می دارید دلیل دیگریست بر صداقت او در پستی که به دلایلش برای ماندن در ایران اشاره داشت. یکی همین دوستانش بود. خوبی محیط مجازی همین است که شما بدون هیچ بهانه ای می توانید با فردی که با او همدلی دارید، هم صحبت شوید بدون اینکه از نزدیک بشناسیدش.
پاسخ دادنحذفخوب راستش من واقعاً با ایشان از نزدیک برخورد نداشتم و اینکه به این موضوع چسبیدم هم محض بپسی باز کردن برای همدیگر نبود. حقیقتش یادم آمد از مصاحبه ای که با ایر (Ayer) کرده بودند. پرسیدند فلاسفه در در همه چیز باهم اختلاف دارند آیا اشتراکی هم بین آنها هست و او با خنده گفت، بله همگی مغرورند. حالا اگر این برداشت ما از شخصیت کاوه درست باشد یا کاوه هنوز فیلسوف نشده یا رگ ریاضیش بر رگ فلسفی اش چربیده؛ یا اینکه قاعدۀ ایر، استثنائاتی نیز دارد.
این شخصیت "آقای قانون گرا"ی شما عجیب منو یاد توقع تون از میر حسین در یادداشت "تدبیرِ اعتراض (یا اخلاقِ شکست؟" انداخت. بامزه بود. مرسی
پاسخ دادنحذف